Eg skal ikkje akkurat seie at det renn inn med bekymringsmeldingar om temaet, men eg merker det sjølv: det begynner å bli lenge sidan sist bok. Dersom eg ser bort frå bidraget eg hadde i Fantasiboka, så hadde eg ikkje bok i 2016, og mest sannsynleg har eg ikkje bok i 2017 heller. Betyr det at det er slutt? Nei, absolutt ikkje. Men kva driv så forfattaren med?

Eg turnerer mykje, land og strand rundt. Og når eg er ute på vegen, så får eg ikkje gjort noko særleg kreativt arbeid. Og dersom eg har overskot til å gjere noko, så er det som regel redigering av allereie skrivne tekstar. Men alle tekstane mine er på tidlege stadium akkurat no, eg må vere kreativ, og det klarer eg berre heime på kontoret mitt. Eventuelt på ei øy langt ute i havet.

Arbeidet med Det litterære rådet tar mykje tid. Eg må lese alle bøkene som kjem ut, noko som eg jo likar å gjere. Dette er ein betalt jobb, og eg likar å gi tilbake innsats til foreininga som er så viktig for oss barne- og ungsdomsbokforfattarar. I tillegg er eg leiar i rådet, og dette går ut over skrivinga. Men samstundes lærer eg utruleg mykje av å lese andre forfattarar. Ei erfaring eg ikkje ville vore utan.

Og sjølvsagt skriv eg. Mange bøker blir jobba med samstundes, nokre går det bra med, og andre hamnar i skrivebordsskuffa. For tida er det lettleste spenningsbøker for ungdom som tar mest tid. Men eg leikar meg med ideen om å skrive humor igjen, og eg er ikkje ferdig med å skrive om andre verdskrigen. Titlar og utgjevingar er det for tidleg å seie noko om, men det er berre å følge med, dersom du er interessert då. Til neste år må eg ut av Det litterære rådet etter seks års teneste. Eg har stor tru på at 2018 blir eit år med nye bøker frå meg.