Å halde skrivekurs

Eg likar dei nye media som Facebook, Twitter, Youtube og kanskje på sikt Google+. Har faktisk fått mange forfattaroppdrag som resultat av at eg er aktiv på desse sidene. No sist blei eg kontakta av ein lærar på Tonstad skule i Trondheim som ville ha skrivekurs for ni gutar i tiandeklasse. Læraren hadde lese boka mi GAMER for elevane og der fann dei noko som dei ikkje forventa å finne i ei bok. Noko som snakka direkte til dei, og som gjekk føre seg i eit miljø dei kjente igjen.

Ho fann meg gjennom Twitter og spurte meg eg ville kome til skulen og halde eit inspirerande skrivekurs for dei. Noko eg ikkje har gjort så veldig ofte, men som eg etter besøket har veldig lyst til å gjere mykje meir av. Eit par av elevane på skulen skreiv verkeleg gode tekstar. Alt frå humoristiske og satiriske til gjennomtenkte, politiske og filosofiske. Dei som ville las opp tekstane sjølv, og det varma eit sentimentalt forfattarhjarte frå Vestlandet då ein medelev spontant utbraut: "Veldig bra tekst!" om det ein annan hadde skrive. Dette var elevar som i utgangspunktet var lei av skulen og som mykje heller ville sitje heime og spele dataspel. Eg håper dei finn tida til å skrive litt innimellom. 

Skumringlansering på Jordal skole i Oslo.

Tirsdag 27. mars hadde vi lansering av Skumringserien på Jordal skole i Oslo. Eit knippe elevar, representantar frå Leser søker bok og Norsk forfattersentrum, eit par journalistar og tre forfattarar. Stemninga var god heile vegen, forfattarane las i nesten stummande mørke, berre hjulpne av nokre blafrande stearinlys og ei lita lommelykt. Det blei ei kul stemning rundt det heile.

Jon Ewo las frå Respekt, Widar Aspeli frå Psyko og eg frå Gamer. Trur vi alle fann vårt publikum. Bøkene våre rettar seg inn mot ulike menneske, og i ein vanleg skuleklasse i ungdomsskulen finn du dei alle. Dei som likar spel, dei som likar tung rappemusikk og dei som er forelska i nokon som ikkje er forelska i dei. I desse tre bøkene finn dei alle noko å lese om.

Då gjenstår det å sjå om det blir fleire bøker i serien? Eg trur både forlaget og Leser søker bok har lyst til det. Eg veit at Widar og Jon grublar på idear, og sanneleg så trur eg at eg kom på noko eg og ...

Skryt til Gamer

GAMER får mykje skryt, det er kjekt. Eg har òg fått fleire tilbakemeldingar frå lærarar som har begynt å bruke den opp mot skuletrøytte og lesesvake elevar. Ser ut som boka treff dei.

Minner om dei andre bøkene i Skumringserien til Mangschou forlag. Respekt av Jon Ewo og Psyko av Widar Aspeli. 27. mars skal vi ha lansering av bokserien på Jordal skole i Oslo. 

Skumringanmeldelse

Det er ikkje ofte eg tar meg bryet å kommentere bokmeldingar, men her har Knut Anders Løken på barnebokkritikk.no rett og slett ikkje lese bøkene godt nok. Ei bragd i seg sjølv med så lettleste bøker. At han faktisk ikkje skjønar moralen i GAMER, og tolkar den motsett av det som er meininga viser kor langt på viddene han er.

Han misforstår også målgruppa, lesarane av desse lettleste ungdomsbøkene er ikkje dumme, dei forstår kompliserte handlingsmønster, men dei har berre litt vanskeleg for å lese, derfor det lette språket, dei korte setningane. 

At han ikkje liker boka mi er heilt greit. Den er ikkje skrive for han, men når han åpenbart ikkje har lese den skikkeleg, ikkje fått med seg synlege hint i teksten, så blir det pinleg for Løken. 

Han tar med seg sin eigne fordommar mot dataspel og les boka ut frå det, då har han i utgangspunktet tapt. Då kjem han ikkje til å skjøne kjensla av å spele til langt på natt, og at dette ikkje nødvendigvis er ei dårleg kjensle. At ein speler så mykje at ein gløymer alt anna er slett ikkje unormalt, men ein viktig del av opplevinga. Ein gløymer tid og stad og lev seg heilt inn i eit anna univers. Målgruppa til boka skjønar dette. For dei er dette heilt sjølvsagt.

At slutten kjem overraskande er slik som i alle fall eg likar når eg les krim. Det gjer tydelevis ikkje Løken, for å få fram poenget sitt der han mistolkar moralen så røper han rett og slett slutten på boka. Det irriterer meg aller mest!

Mistenker dette for å være litt lettvint hastverkarbeid av Løken. Les den her. 

Teaser

Ein liten kikk på den nye boka mi GAMER. Velg 720p som bildekvalitet.

Bokmål eller nynorsk? Ja, takk.

Den neste boka mi G A M E R blir utgitt på bokmål. Eg veit at ein del nynorskbrukarar vil fnyse av dette. No har han prostituert seg, tenkjer dei sikkert. Var ikkje nynorsk godt nok for han? Sjølvsagt er det godt nok, og vel så det. Men som absolutt alle andre nynorskbrukarar i dette landet så har eg eit forhold til bokmål og. Det er ikkje muleg å bu i dette landet utan å ha det. Som barn las eg Donald Duck, Astrid Lindgren og Asterix på bokmål, vi las bokmål på kino, vi høyrte det på fjernsyn og vi til og med leika på bokmål. 

Enkelte ting er lettare å uttrykke på bokmål, andre ting flyt betre på nynorsk. Eg har alltid forsøkt å skrive eit dialektnært nynorsk, og klarer ikkje heilt å bruke ord som "røynd" og "løyndom." Det er fine ord, men eg klarer ikkje å forholde meg til dei.

Kvifor absolutt gi ut bok på bokmål? Mange grunnar til det. Eg har alltid skrive bokmål og nynorsk parallelt. Som student skreiv eg oppgåver på begge målføre, som filmanmeldar har eg skrive utelukkande på bokmål og som forfattar kjem eg no med ei bok på bokmål. 

Som forfattar reiser eg ein del rundt på skular, og blir av og til litt lei av å vere korsfarar for nynorsken, for ein møter mykje fordommar og motbør, både frå lærarar og elevar. Dei likar veldig godt når eg les, men blir ofte skuffa når dei finn ut at bøkene er på nynorsk. Kan du ikke oversette den til bokmål? er vanleg å høyre. Jo, det kan eg, men eg vil ikkje. Då skriv eg heller ei ny bok.

G A M E R blir heilt sikkert ikkje den siste boka eg skriv på bokmål, men eg har ingen planar om å slutte med nynorsk heller. No ser eg fram til å grave meg ned i grøssargenren igjen, med Svarte-Mathilda II og III. På nynorsk.